1 Jun 2007
by Zakis
1 Comment
"ΓΙΑ ΤΗΠΑΜΑΛΙΑ"
«Ο ασθενής Îχει το δικαίωμα του ÏƒÎµÎ²Î±ÏƒÎ¼Î¿Ï Ï„Î¿Ï… Ï€Ïοσώπου του και της ανθÏώπινης αξιοπÏÎπειάς του.»
(σÏμφωνα με τις διατάξεις του άÏθÏου 47 του Î. 2071/ 1992)
«Îα γίνουν εξαίÏεση οι αλμπάνηδες Ïε παιδιά, όχι ο κανόνας...»
(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)
Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. ΠαÏά τις συνεχείς επισκÎψεις της σε γιατÏοÏÏ‚ και νοσοκομεία, κανÎνας δεν κατάφεÏε να διαγνώσει εγκαίÏως το καλόηθες νευÏίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χÏόνια αÏγότεÏα, η Αμαλία Îμαθε ότι το νευÏίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.
Για τα επόμενα Ï€Îντε χÏόνια η Αμαλία είχε να παλÎψει όχι μόνο με τον καÏκίνο και τον ακÏωτηÏιασμό, αλλά και με την παθογÎνεια ενός Î•Î¸Î½Î¹ÎºÎ¿Ï Î£Ï…ÏƒÏ„Î®Î¼Î±Ï„Î¿Ï‚ Υγείας που επιλÎγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμÎνει να κωλυσιεÏγεί με παÏάλογες γÏαφειοκÏατικÎÏ‚ διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεÏαπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατÏοÏÏ‚ που στάθηκαν απÎναντί της και όχι δίπλα της. Î ÎÏα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωÏία στις ουÏÎÏ‚ των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφÏαγίδα.
Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την ΠαÏασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.
Continue Reading →