Μπαίνει ο Σπύρος σπίτι του μετά τη δουλειά πτώμα στην κούραση,
Πριν προλάβει να κλείσει την πόρτα πίσω του, φωνάζει στη γυναίκα του
“Γυναίκα έλα πάρε μου μία πίπα ΤΩΡΑ! Δεν αντέχω!!”
-“Μα τι λες τώρα Σπύρο? Τι έπαθες? Πως μιλάς έτσι?”
-“‘Έλα σου λέω και δεν αντέχω!!”
-“Μα κάτσε να πούμε ένα γειά, να μιλήσουμε!!”
-“Γυναίκα άσε τις παπαριές και έλα σου λέω!!”
-“Μα Σπύρο έχω και τη σπανακόπιττα στο φούρνο, θα καεί!!”
-“Γάμα τη σπανακόπιττα παιδί μου και τσακίσου, λέει και κατεβάζει το
παντελόνι.
-“Τουλάχιστον έλα στην κουζίνα να χω το νου μου στο φούρνο”

Πάνε λοιπόν στην κουζίνα αρχίζουν τη δουλειά, η γυναίκα ρίχνει και κλεφτές
ματιές στο φούρνο. Σε κάποια φάση απλώνει το χέρι και τον κλείνει κιόλας.
Σε λίγο τελειώνει και ο Σπύρος, και ανακουφισμένος αράζει στην καρέκλα
Βγάζει τη σπανακόπιττα η γυναίκα του απ’ το φούρνο, τρώει ο Σπύρος και την
κάνει “ταράτσα”.

Ποιό το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας??

–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–

Και η πίπα ολόκληρη, και ο Σπύρος χορτάτος!!